Δείπνο στο ρεστοράν ο “Γελαστός Βούδας”. Επιθεωρητής Πουαρώ στα χνάρια του ξυπνήματος της ροζ πουά αρκούδας. Ο προβολέας πέφτει πάνω μας χαρίζοντας σκότος στη σκιά μας. Η σκιά μας κρατά σημειώσεις στο μπλοκάκι αντι-ύλης. Οι ατόφιες ξήγες καταδικασμένων αχάριστων φίλων μου φαντάζουν σαν μπολάκι με ψόφιες μύγες μπροστά σε ορδές πεινασμένων άπληστων σκύλων. Μας συνδέει το μυστικό που όρισε την κατάντια μας. Πολλές φιλίες στείρες, μπορεί όμως μέσα απ’ αυτές να γεννηθούν μικρά τερατάκια. Υπολογίζω το πόσο βαρετή μου φάνηκε μια έξοδος για μπύρες από το πόσο συχνά έχω ζητήσει να μου γεμίσουν τα πατατάκια. Αγγίζουμε κάθε υπαρξιακό μας μόνο με τα γάντια μας. Φυλάμε κάθε κόπρανό μας σαν τη συλλογή από διαμάντια μας. Ανακηρύσσουμε φίλο κάθε κόπανο που θα δεχτεί να ακούσει την όποια απαγγελία μας με παρασιτικό αντάλλαγμα να κάνουμε πως ακούμε κι εμείς το δικό του μονόλογο, σαν καθρέφτες πρόχειρης πρόβας μιας παράστασης που δε θα ανέβει ποτέ. Είμαστε κόμβοι αναμετάδοσης ασυδοσίας, οι σχέσεις μας είναι ρόμβοι, σχέσεις των δύο, συν το φόβο του άλλου, συν τα εργαλεία μας. Η επικοινωνία μας είναι βόμβοι, αφαιρούμε τους κοινούς θορύβους και ό,τι μένει είναι ο χαρακτήρας μας και το άγγιγμα της μοίρας. Σουρόβλακες, έρχονται ταφόπλακες. Τρέφομαι με φρέσκα πτώματα χιπστεροεϊδών που τρέφονται με εικόνες χάμστερ και αστεροειδών, όπως και με χρήση στεροειδών. Είναι η υπερτροφική μου πυραμίδα. Αν η σκέψη πιάνονταν για υπερτροφή στα καταστήματα βιολογικών προϊόντων θα ‘πρεπε να πουλάν ebooks του Βίτγκενσταϊν για τα Γλωσσικά Παίγνια και στα κιμπούτς να αντικαθιστούν την κλάιν μάιν μεταφυσική με τη φυσική του Αϊνστάιν και την παλιά διατριβή μου για τη σχέση θεωρίας παιγνίων και σχετικότητας αναμιγνύοντας τη μοριακή γαστρονομία με το σαβουάρ βιβρ μιας απολεσθείσας αρχοντικότητας. Είμαστε ό,τι τρώμε, κι έτσι τρώω τεράστιες ποσότητες από μεταλλαγμένα, μπας και με δεχτεί ο Ξαβιέ στη σχολή για προικισμένους νέους. Η σωστή χρήση της γλώσσας μας υπόσχεται καλή σύνταξη και ανθρώπους γερασμένους μα ακμαίους.  Τι με νοιάζει αν θα έχω κάτι για να μαθαίνω στα εγγόνια μου; Καλά-καλά δεν ξέρω να δένω τα κορδόνια μου. Αμφιβάλλω και για την πιθανότητα που με θέλει να πεθαίνω στα χρόνια μου. Αυτός που πάσχει στην εφηβεία από σύνδρομο βαθμοθηρίας θα υποφέρει στα γεράματα απ’ αυτό της συχνοουρίας. Καιρός ν’ αποκόψουμε τους ανθρώπους από τη Γη, σαν να ήταν οι άνθρωποι γύρος και η υδρόγειος ένας γιγάντιος οβελίας. Δεν αμφιβάλλω, παντού χωρούν αμφιβολίες και δυνατότητες αμφιβολίας. Αν, όμως, κρίνονται οι πράξεις εκ του αποτελέσματος, τότε όλες οι ανθρώπινες υπάρξεις μου φαίνονται σαν μια μορφή εδέσματος. Μμμμ.